پیمنت استیت

تعیین وضعیت پرداخت های اینترنتی

راه حل ایمن و سریع خدمات پرداخت ‌های بین‌المللی اینترنتی

مقدمه ای بر Web3

 

 

متمرکز بودن یک سیستم به میلیاردها نفر در شبکه جهانی وب کمک کرده و زیرساخت پایدار و مستحکمی را ایجاد کرده است که تحت آن به حیاط خود ادامه می دهد. در حال حاضر، تعداد انگشت شماری از نهادهای متمرکز در بخش‌های وسیعی از شبکه جهانی وب در کار خود همچنان استوار بوده و به طور یکجانبه تصمیم می‌گیرند که چه چیزی در شبکه باید مجاز باشد و چه چیزی نباید مجاز باشد.

Web3 پاسخ به معضل متمرکزبودن است. Web3 به جای وب در انحصار شرکت های بزرگ فناوری، از تمرکززدایی استقبال می کند و در حال ساخت، بهره برداری و مالکیت کاربرانش است. Web3  قدرت را در دست افراد داخل شبکه قرار می دهد تا شرکت ها. قبل از اینکه در مورد Web3 صحبت کنیم، بیایید بررسی کنیم چرا ما اصلا به شبکه غیرمتمرکزی چون Web3 نیازمندیم.

 

وب اولیه

از زمانی وب به اصطلاح Web اختراع شد بیشتر مردم آن  را به عنوان یک اصل انکارناپذیر در زندگی مدرن تصور می کنند و از آن زمان تا به کنون این وب وجود داشته و به کار خود ادامه داده است. با این حال، وب بسیاری از ما امروز می دانیم که کاملاً متفاوت از وب اولیه است. برای درک بهتر این موضوع، مهم است که تاریخچه کوتاهی از وب را که به دوره‌های کوتاهی تقسیم می شود ( وب 1.0 و وب 2.0) بدانیم.

 

Web 1.0: فقط خواندنی (1992-2004)

در سال 1989، در سرن، ژنو، تیم برنرز لی(Tim Berners-Lee) مشغول توسعه پروتکل هایی بود که به شبکه جهانی وب تبدیل می شد. ایده او چه بود؟ ایجاد پروتکل های باز و غیرمتمرکز که امکان اشتراک گذاری اطلاعات را از هر نقطه در سراسر دنیا را فراهم می کرد.

آغاز ایجاد وب برنرز لی، که اکنون به عنوان "Web 1.0" شناخته می شود، تقریباً بین سال های 1990 تا 2004 بود. در وب 1.0 عمدتاً وب سایت هایی ثابت که متعلق به شرکت هایی بود که تعاملی تقریباً صفر بین آنها با کاربران خود ( افرادی که به ندرت محتوا تولید می کردند ) داشتند. به همین دلیل به عنوان وب فقط خواندنی شناخته می شد.

 

Web 2.0: خواندن-نوشتنی (از 2004 تا کنون)

دوره وب 2.0 در سال 2004 با ظهور پلتفرم های رسانه های اجتماعی آغاز شد. به جای یک وب فقط خواندنی، وب برای خواندن-نوشتن تکامل یافت. به جای اینکه شرکت‌ها فقط محتوایی را به کاربران ارائه دهند، شروع به ارائه پلتفرم‌هایی برای اشتراک‌گذاری محتوای تولید شده توسط کاربر و تعامل کاربر با کاربر کردند. با ورود افراد بیشتری به اینترنت، تعداد انگشت شماری از شرکت های برتر شروع به کنترل مقدار نامتناسبی از ترافیک و ارزش تولید شده در وب کردند. وب 2.0 همچنین مدل درآمد مبتنی بر تبلیغات را ایجاد کرد. در حالی که کاربران می توانستند محتوا ایجاد کنند، مالک آن نبودند یا از اشتراک گذاری آن درآمدزایی یا سود  نمی بردند.

 

Web 3.0: خواندن-نوشتن-مالکیت

فرضیه "Web 3.0" توسط گاوین وود(Gavin Wood)، بنیانگذار اتریوم، اندکی پس از راه اندازی اتریوم در سال 2014 ابداع شد. گاوین راه حلی را برای مشکلی که بسیاری از پذیرندگان اولیه ارزهای دیجیتال احساس می کردند، بیان کرد: وب به اعتماد بیش از حد نیاز داشت. به این معنا که اکثر وب‌هایی که امروزه مردم می‌شناسند و از آن استفاده می‌کنند، بر اعتماد به تعداد انگشت شماری از شرکت‌های خصوصی تکیه دارند تا در راستای منافع عموم کاربران عمل کرده و برآن استوار باشند.

 

 مقاله مرتبط: WEB2 در مقابل WEB3

 

 

Web3 چیست؟

Web3 به یک اصطلاح فراگیر برای چشم انداز اینترنت جدید و بهتر تبدیل شده است. Web3 در هسته خود از بلاک چین، ارزهای رمزنگاری شده و NFT استفاده می کند تا قدرت را در قالب مالکیت به کاربران بازگرداند. یک پست در سال 2020 در توییتر به بهترین وجه این موضوع را بیان کرد:Web1  فقط خواندنی بود، Web2 خواندنی-نوشتنی است، Web3 خواندنی-نوشتنی-مالکیت خواهد بود.

 

 مقاله مرتبط: NFT چیست؟

 

ایده های اصلی Web3:

اگرچه ارائه یک تعریف دقیق از چیستی Web3 چالش برانگیز است، اما چند اصل مهم در ایجاد آن وجود دارد.

 

چرا Web3 مهم است؟

اگرچه ویژگی‌های معرکه Web3 بصورت جدا مطرح نمی شوند و در دسته‌بندی‌های خاصی قرار نمی‌گیرند. اما برای سادگی مطلب، سعی کرده‌ایم آنها را از هم جدا کرده تا درک آن‌ها برای شما آسان‌تر شود.

 

مالکیت

Web3 مالکیت دارایی های دیجیتالتان را به روشی بی سابقه به شما ارائه می دهد. به عنوان مثال، وقتی که در حال انجام یک بازی web2 هستید. اگر یک آیتم درون بازی بخرید، مستقیماً به حساب شما متصل می شود. اگر سازندگان بازی حساب کاربری شما را حذف کنند، این موارد را از دست خواهید داد. یا اگر بازی را متوقف کنید، ارزشی را که روی آیتم های درون بازی خود سرمایه گذاری کرده اید از دست می دهید.

Web3 امکان مالکیت مستقیم از طریق توکن های غیرقابل تعویض (NFT) را فراهم می کند. هیچ کس، حتی سازندگان بازی، قدرت سلب مالکیت آنها را از شما ندارند. و اگر بازی را متوقف کنید، می توانید آیتم های درون بازی خود را در بازارهای آزاد فروخته و یا معامله کنید و ارزش آنها را دوباره بدست آورید.

 

مقاوم در برابر سانسورشدن

پویایی قدرت بین پلتفرم‌ها و تولیدکنندگان محتوا به شدت نامتعادل است.

OnlyFans یک سایت محتواسازی برای بزرگسالان است که محتوا آن توسط کاربران آن  پلتفرم تولید می شود و بیش از 1 میلیون سازنده محتوا دارد که بسیاری از آنها از این پلتفرم به عنوان منبع درآمد اصلی خود استفاده می کنند. در آگوست 2021، OnlyFans برنامه‌هایی برای ممنوعیت هایی برای محتوای غیراخلاقی اعلام کرد. این اعلامیه خشم سازندگان این پلتفرم را برانگیخت، زیرا احساس می‌کردند درآمدشان از پلتفرمی که به ایجاد آن کمک میکرده از بین رفت. پس از واکنش شدید، ایت تصمیم به سرعت تغییر کرد. با وجود برنده شدن سازندگان در این اتفاق، مشکلی را برای سازندگان Web 2.0 برجسته کرد: اگر شخصی کار با پلتفرمی را ترک کنید، شهرت خود را از دست خواهید داد.

در وب 3، داده های شما روی بلاک چینثبت می شود. وقتی تصمیم به ترک یک پلتفرم می‌گیرید، می‌توانید شهرت خود را با خود ببرید و آن را به رابط کاربری دیگری متصل کنید که به وضوح با ارزش‌های شما همسو می‌شود.

وب 2.0 از سازندگان محتوا می‌خواهد که به قوانین پلتفرم‌ها احترام گذاشته تا اتفاقی برای شهرتشان نیفتد، اما مقاومت در برابر سانسور ویژگی اصلی یک پلتفرم Web3 است.

 

سازمان‌های مستقل غیرمتمرکز (DAO)

علاوه بر مالکیت داده‌های خود درWeb3، می‌توانید با استفاده از توکن‌هایی که مانند سهام یک شرکت عمل می‌کنند، پلتفرم را به‌عنوان یک مرجع در اختیار داشته باشید. DAO به شما این امکان را می دهد تا مالکیت غیرمتمرکز یک پلتفرم را بدست بگیرید و در مورد آینده آن تصمیم بگیرید.

DAO ها از نظر فنی به عنوان قراردادهای هوشمند توافق شده تعریف می شوند که تصمیم گیری غیرمتمرکز را بر روی مجموعه ای از منابع (توکن ها) خودکار می کنند. کاربران دارای توکن در مورد نحوه مصرف منابع رای می دهند و کد به طور خودکار نتیجه رای گیری را انجام می دهد.

با این حال، کاربران بسیاری از جوامع کاربران Web3 را به عنوان DAO میشناسند. این جوامع همه سطوح مختلف از تمرکززدایی و اتوماسیون توسط کد را در دست دارند. در حال حاضر، ما در حال بررسی این هستیم که DAO چیست و چگونه ممکن است در آینده تکامل یابد.

 

هویت

به طور سنتی، برای هر پلتفرمی که استفاده می کنید یک حساب کاربری ایجاد می کنید. برای مثال، ممکن است یک حساب توییتر، یک حساب YouTube و یک حساب Reddit داشته باشید. آیا می خواهید نام یا تصویر نمایه خود را تغییر دهید؟ شما باید بتوانید این کار را در هر حساب انجام دهید. در برخی موارد می‌توانید از ورود به آن شبکه اجتماعی برای این کار استفاده کنید، اما این یک مشکل آشنا را برای شما تداعی می کنند ( سانسور شدن). با یک کلیک، این پلتفرم‌ها می‌توانند شما را از کل زندگی در دنیای آنلاین خود محروم کند. حتی بدتر از آن، بسیاری از پلتفرم‌ها از شما می‌خواهند که برای ایجاد یک حساب کاربری اطلاعات شناسایی شخصی خود را وارد کرده و به آنها اعتماد کنید.

 Web3 این مشکلات را با اجازه دادن به شما برای کنترل هویت دیجیتال خود با آدرس اتریوم و نمایه ENS حل می کند. استفاده از آدرس اتریوم یک ورود مشخص را در پلتفرم‌ها برای شما فراهم می‌کند که امن، مقاوم در برابر سانسور و بصورت ناشناس است.

 

پرداخت های درون سیستمی و بومی

زیرساخت پرداخت Web2 به بانک ها و سیستم های پردازش پرداخت متکی است، به استثنای افرادی که دارای حساب بانکی نیستند یا کسانی که در کشور غیرمجاز یا سیستم بانکی دنیا زندگی می کنند یعنی در اصل تحریم هستند. Web3  از نشانه هایی مانند ETH برای ارسال مستقیم پول در مرورگر استفاده می کند و به شخص ثالث قابل اعتماد برای اینکار نیاز ندارد.

 

محدودیت های Web3

علی‌رغم مزایای بی‌شمار Web3 در شکل فعلی‌اش، هنوز محدودیت‌های زیادی وجود دارد که اکوسیستم باید برای شکوفایی آن برطرف کند.

 

دسترسی

ویژگی‌های مهم Web3، مانند ورود به سیستم با اتریوم، در حال حاضر برای همه کاربران با هزینه اولیه صفر در دسترس است. اما، هزینه نسبی تراکنش ها هنوز برای بسیاری گران است. به دلیل کارمزدهای بالای تراکنش، احتمال کمتری وجود دارد که Web3 در کشورهای با قدرت اقتصادی پایین تر و در حال توسعه مورد استفاده قرار گیرد. در اتریوم، این چالش ها از طریق ارتقاء شبکه و راه حل های مقیاس پذیری لایه 2 حل می شوند. این فناوری آماده است، اما ما به سطوح بالاتری از پذیرش در لایه 2 نیاز داریم تا Web3 را برای همه در دسترس قرار دهیم.

 

تجربه کاربر

موانع فنی برای شروع به استفاده از فناوری Web3  در حال حاضر بسیار زیاد است. کاربران باید نگرانی‌های امنیتی را بپزیرند، اسناد فنی پیچیده را درک کنند و به رابط‌های کاربری نامشهود اعتماد کنند. به ویژه ارائه دهندگان کیف پول برای حل این مشکل فعالیت می کنند، اما قبل از اینکه Web3 به طور انبوه مورد استفاده قرار گیرد، پیشرفت بیشتری در این عرصه لازم است.

 

تحصیلات

Web3 الگوواره های جدیدی را معرفی می کند که نیازمند یادگیری مدل های ذهنی متفاوتی نسبت به مدل های استفاده شده در Web2.0 هستند. زمانی که Web1.0 در اواخر دهه 1990 محبوبیت پیدا کرد، درایو آموزشی مشابه اتفاق افتاد. طرفداران شبکه جهانی وب از تعداد زیادی تکنیک آموزشی برای آموزش مردم از استعاره های ساده (شاه راه اطلاعات، مرورگرها، گشت و گذار در وب) تا پخش تلویزیونی استفاده کردند. Web3  سخت نیست، اما کار با این سیستم متفاوت است. ابتکارات آموزشی که کاربران Web2 را از این پارادایم های Web3 آگاه می کند برای موفقیت آن حیاتی است.

 

زیرساخت متمرکز

اکوسیستم Web3 جوان است و به سرعت در حال تکامل است. در نتیجه، در حال حاضر عمدتاً به زیرساخت های متمرکز (GitHub ، Twitter،Discord  و غیره) بستگی دارد. بسیاری از شرکت‌های Web3 برای پر کردن این شکاف‌ها عجله دارند، اما ایجاد زیرساخت‌های باکیفیت و قابل اعتماد زمان می‌برد.

 

آینده ای غیرمتمرکز

 همانطور که گفتیم Web3 یک اکوسیستم جوان و در حال تکامل است. گاوین وود این اصطلاح را در سال 2014 ابداع کرد، اما بسیاری از این ایده ها به تازگی به واقعیت تبدیل شده اند. تنها در سال گذشته، افزایش قابل توجهی در علاقه به ارزهای دیجیتال، بهبود راه‌حل‌های مقیاس‌بندی لایه ۲، آزمایش‌های گسترده با اشکال جدید انقلابی در هویت دیجیتال وجود داشته است.

ما تنها در ابتدای مسیر ایجاد یک وب بهتر با Web3 هستیم، اما با ادامه بهبود زیرساخت هایی که از آن پشتیبانی می کند، آینده وب روشن به نظر می رسد.

مقاله مرتبط:  DeFi در مقابل CeFi: تفاوت بین سیستم مالی متمرکز و غیرمتمرکز در چیست؟